Rasy świń z tradycji

[zemat]

Rasa PUŁAWSKA

http://www.bioroznorodnosc.izoo.krakow.pl/files/swinie/zdjecia/pulawska/pulawska3.jpg

Typowy wzorzec świni rasy puławskiej to: umaszczenie łaciate czarno-białe z nieregularnym rozmieszczeniem czarnych plam na białym tle, których nasilenie nie powinno przekraczać 70% powierzchni skóry, tułów średniej długości, osadzony na mocnych, dobrze spionowanych kończynach. Zadnia część tułowia dobrze rozwinięta, szynki uwypuklone ale średniej długości. Wyraźnie zaznaczone zewnętrzne narządy płciowe. Temperament żywy ale usposobienie łagodne bez przejawów agresji wobec innych zwierząt w grupie. Rasę charakteryzuje wczesność dojrzewania rozpłodowego, dobre przystosowanie do trudnych warunków utrzymania, długowieczność oraz wysoka odporność na specyficzne patogeny. W odniesieni do cech użytkowych świnie tej rasy spełniają kryteria standardu hodowlanego komponentu matczynego (wykazują wysoką płodność, plenność oraz posiadają dobre cechy macierzyńskie). Ze względu na odmienny układ tkanek i niższy potencjał rozwoju mięśni nie osiągają dynamiki przyrostu masy oraz mięsności tusz typowych dla ras linii ojcowskiej. Masa ciała dorosłych osobników:

 

http://www.bioroznorodnosc.izoo.krakow.pl/files/swinie/zdjecia/pulawska/pulawska4.jpg

 

* knury: 250 - 350 kg

* lochy: 200 - 280 kg

 

Rasa ta powstała w wyniku krzyżowania wypierającego prymitywnych ras rodzimych angielską rasą berkshire oraz krzyżowania uszlachetniającego rasami białymi.

 

Rasa objęta programem ochrony zasobów genetycznych zwierząt gospodarskich.

 

Świnia średniej wielkości, szeroka i głęboka, dość długa i nisko osadzona.

 

Szczegóły pokroju:

 

głowa - nieduża, szeroka w partii czołowej, o profilu lekko załamanym, ryj prosty, niezbyt długi, policzki umięśnione, uszy nieduże, szeroko ustawione, stojące, z wiekiem pochylające się ku przodowi, szyja - dość krótka, w karku szeroka , bez uwydatnionego podgardla, łopatki - dobrze przylegające, kłąb szeroki i dobrze związany, klatka piersiowa - szeroka i głęboka, z silnie wysklepionym ożebrowaniem (beczkowata), grzbiet - szeroki, średnio długi, mocny, o linii łukowatej; lędźwie krótkie, lecz szerokie, zad - dość długi, szeroki i mocny, dobrze związany z lędźwiami, lekko spadzisty, ogon wysoko osadzony, szynki - szerokie, uwypuklone ku tyłowi, sięgające do stawów skokowych, bez fałd tłuszczowych, brzuch - z wypełnionymi słabiznami, co najmniej 12 prawidłowo rozwiniętych sutków; dopuszcza się asymetrię 1 sutka, sutki kraterowe niedopuszczalne, nogi - średniej długości, o kości względnie cienkiej, lecz mocnej, postawione szeroko i prawidłowo, skóra - średnio gruba, bez fałdów, o barwie od łupkowo szarej do pomarańczowej, szczecina - przybiera barwę pigmentu skóry, umaszczenie - łaciate, tzn. na jasnym tle rozrzucone większe lub mniejsze czarne łaty; dopuszczalne umaszczenie trójbarwne: czarno-rudo-białe, skóra na całym ciele pigmentowana, z wyjątkiem dolnych części nóg i końca ryja, które mogą być białe.

 

http://www.bioroznorodnosc.izoo.krakow.pl/files/swinie/zdjecia/pulawska/pulawska1.jpg

 

 

Literatura:

Świnia rasy puławskiej

 

Babicz M., Walkiewicz A., Kurył J.: Attempt to apply domestic pulawska swine population in immunogenetic studies. Proceeding of the 11th International Symposium. Current Problems of Breeding, Health and production of Pigs. 19th - 20th february, Ceske Budejovice, 39, 2002.

 

Babicz M., Walkiewicz A., Kurył J.: Próba oceny istotności związków pomiędzy polimorfizmem w locus RYR1 a poziomem cech użytkowości rozpłodowej loch rasy puławskiej. Sesja naukowa w 50. rocznicę śmierci profesora Tadeusza Vetulaniego "Zagadnienia bioróżnorodności w naukach zootechnicznych". Poznań, 4 października 2002 r.

 

Babicz M., Walkiewicz A., Kurył J.: An attempt to evaluate the genetic variability of pulawska pigs. Ann. Anim. Sci., Suppl. 1, 9-12, 2001.

 

Kamyk P., Stasiak A., Walkiewicz A., Zięba G.: Odziedziczalność, korelacje genetyczne i fenotypowe wybranych cech tucznych i rzeźnych u świń rasy puławskiej. Annales UMCS, sectio EE, vol. XIX, 14, 111-114. Lublin 2001.

 

Stasiak A., Kamyk P. Skład chemiczny i jakość mięsa tuczników ras wbp, pbz i puławskiej pochodzących z Lubelszczyzny. Annales UMCS, sectio EE, vol. XIX, 15, 115-119, 2001.

 

Surdacki Z., Lecyk K., Burdzanowski J.: Wartość rzeźna tuczników rasy puławskiej i mieszańców z rasami polską białą zwisłouchą i pietrain. Annales UMCS, sec. EE, vol. XIII, 14: 89-96, 1995

 

Surdacki Z., Stasiak A., Wielbo E.: Użytkowość rozpłodowa świń puławskich krzyżowanych z rasą wielką białą polską. Annales UMCS, sec. EE, vol. VIII: 79-82, 1990

 

Surdacki Z., Stasiak A., Wielbo E., Burdzanowski J.: Zmiany grubości słoniny podczas tuczu świń a ich użytkowość tuczna i rzeźna. Rocz. Nauk Rol., seria B, t.106 (1,2): 103-113, 1990

 

Surdacki Z., Stasiak A., Wielbo E., Lecyk K., Burdzanowski J., Kamyk P.: Ocena tuczna i rzeźna oraz jakość mięsa mieszańców ras puławskiej i wielkiej białej polskiej. Annales UMCS, sec. EE, vol. VIII: 71-77, 1990

 

Surdacki Z., Wielbo E., Stasiak A., Lecyk K., Burdzanowski J., Kamyk P.: Użytkowość rozpłodowa i tuczna świń krzyżowanych ras wielkiej białej polskiej, puławskiej i duroc. Annales UMCS, sec. EE, vol. IX: 41-46, 1991

 

Surdacki Z., Wielbo E., Stasiak A., Lecyk K., Burdzanowski J., Kamyk P.: Ocena użytkowości rzeźnej świń krzyżowanych ras wielkiej białej polskiej, puławskiej i duroc. Annales UMCS, sec. EE, vol. IX: 51-57, 1991

 

Walkiewicz A., Wielbo E., Stasiak A., Baranowska M., Kamyk P.: Efektywność tuczu i wartość rzeźna świń mieszańców F1 uzyskanych z krzyżowania loch puławskich z knurami linii 990 oraz mieszańców F2 po knurach duroc i pietrain. Annales UMCS, sec. EE, vol. XII: 65-72, 1994.

 

Walkiewicz A., Kamyk P., Baranowska M., Kasprzyk A., Bajda Z.: Wartość tuczna i rzeźna mieszańców świń z udziałem rasy puławskiej. Annales UMCS, sec. EE, vol. XV: 99-105, 1997.

 

Walkiewicz A., Kamyk P., Dziura J.: Ocena tuczna i rzeźna świń rasy puławskiej hodowanych na Lubelszczyźnie. Rocz. Nauk. Zoot., Supl., z. 10, 97-104, 2000.

 

Walkiewicz A., Kamyk P., Stasiak A., Babicz M.: Charakterystyka jakościowa żywca wieprzowego w rejonie Lubelszczyzny. Międzynarodowa Konferencja Naukowa z okazji 50-lecia ART. (1950-2000): „Aktualne problemy w produkcji trzody chlewnej”, 106, Olsztyn, 6 maja 1999.

 

Walkiewicz A., Kamyk P., Stasiak A.: Charakterystyka użytkowości rozpłodowej loch rasy puławskiej utrzymywanych na Lubelszczyźnie. Rocz. Nauk. Zoot., z. 10, 91-95,2000.

 

Walkiewicz A., Kondracki S., Kamyk P.:. Changes in population size and performance of the indigenous pulawska pig in the years 1988-1996. Animal Science Papers and Reports, vol. 15, no. 3: 155-161, 1997

 

Walkiewicz A., Stasiak A., Kamyk P.:. Wyniki oceny przyżyciowej i możliwości selekcji młodych knurów ras: polskiej białej zwisłouchej, wielkiej białej polskiej i puławskiej w Okręgowej Stacji Hodowli Zwierząt. Annales UMCS, sec. EE, vol. XIV: 83-86, 1996.

 

Walkiewicz A., Wielbo E., Kamyk P., Stasiak A., Baranowska M.:. A fatty acids profile and meat quality in hybrids with pulawska, Duroc and Pietrain breed. IInd International Conference Influence of genetic and non genetic traits on carcass and meat quality. November 7-8, Siedlce, p. 194-199, 1994.

 

Walkiewicz A., Wielbo E., Matyka S., Babicz M., Kasprzyk A.: Wpływ genotypu na zmienność składu chemicznego i koncentrację kwasów tłuszczowych w mleku macior. Zesz. Nauk. AR im. H. Kołłątaja w Krakowie, z. 67, nr 352, 285-290, 1999.

 

Walkiewicz A., Wielbo E., Matyka S., Babicz M.: Analysis on chemical composition variation and technological quality of meat and fat of porkers of differentiated Fleshiness. Pol. J. Food Nutr. Sci. Vol. 7/48, 4 (S ), 284-288, 1998.

 

Walkiewicz A., Wielbo E., Stasiak A., Burdzanowski J., Kamyk P.: Zmienność składu chemicznego mleka świń ras krajowych. Nauka w polskiej zootechnice XXI wieku. Sympozjum naukowe, Lublin, 10-11 IX, 165, 1998.

 

 

 

 

 

 

 

 

Świnia rasy złotnickiej białej

 

http://www.bioroznorodnosc.izoo.krakow.pl/files/swinie/zdjecia/biala/biala3.jpg

 

Świnia rasy złotnickiej białej jest średnio duża, o harmonijnej budowie ciała, dobrze związana. Dopuszczalny jest dymorfizm płciowy szczególnie w starszym wieku. Głowa mała , ryj średnio długi i prosty, uszy pochylone do przodu, średniej wielkości. Tułów długi, w kształcie trapezu zwężający się ku przodowi. Zad powinien być dobrze wypełniony. Kończyny wysokie, dobrze ustawione. Co najmniej 12 prawidłowo rozwiniętych sutek, dopuszczalna jest asymetria jednego sutka. Umaszczenie białe, dopuszczalne niewielkie ciemne łatki. Knury odznaczają się poprawnym libido, a lochy dużą troskliwością w stosunku do prosiąt. Płodność rzeczywista wynosi ok.10,5 prosiąt. Masa ciała dorosłych osobników:

 

* knury: 250 – 300 kg

* lochy: 200 – 250 kg

 

Są to świnie w typie mięsnym, późno dojrzewające, o średnio - szybkim tempie wzrostu.

http://www.bioroznorodnosc.izoo.krakow.pl/files/swinie/zdjecia/biala/biala1.jpg

 

 

Literatura

 

Świnia rasy złotnickiej białej

 

1. Buczyński J.T, Zaborowski T, Szulc K. (1997)

Fattening and slaughter performance of meat - type crossbred porkers with a share of Zlotnicka Spotted pig.

Animal Science Papers and Reports, Polish academy of Sciences Institute of Genetic and Animal Breeding, Jastrzębiec, Vol. 15, No. 3, str. 149 - 154.

 

2. Ratajszczak M., Buczyński J.T. (1997)

Orgins and development of the Polish indigenous zlotnicka Spotted pig.

Animal Science Papers and Reports, Polish academy of Sciences Institute of Genetic and Animal Breeding, Jastrzębiec, Vol. 15.No. 3, str. 137 - 148.

 

3. Kurył J., Janik A., Kamyczek M., Buczyński J.T. (1997)

Genetic structure of Zlotnicka White and Zlotnicka spotted pig.

Animal Science Papers and Reports, Polish academy of Sciences Institute of Genetic and Animal Breeding, Jastrzębiec, Vol. 15.No. 3, str. 163 - 172.

 

4. Świtoński M., Pietrzak A, Buczyński J.T. (1997)

Chromosal markers (C - Band and Ag - NOR) in Zlotnicka Spotted pig.

Animal Science Papers and Reports, Polish academy of Sciences Institute of genetic and Animal Breeding, Jastrzębiec, Vol. 15.No. 3, str. 173 - 178.

 

5. Buczyński J.T., Zaborowski T., Konieczny M., Szulc K., Jabłońska A. (1997)

Porównwnie tuczników mieszańców od loch rasy wbp po knurach krzyżówkowych pi * pbz, pi * złp.

PTPN Poznań, tom 83, str. 191 - 195

6. Buczyński J.T., Szulc K., Fajfer E., Panek A., (1998): Wyniki krzyżowania loch mieszańców złb * wbp z knurami pietrain, pietrain * pbz i pietrain * zlp.

Prace i Materiały Zootechniczne, Zeszyt Specjalny nr.8, str. 99 - 105

„Aktualne problemy jakości mięsa wieprzowego”. Jastrzębiec, 21 października 1997

 

7. Ratajszczak M., Buczyński J. T., Genealogia świń rasy złotnickiej pstrej

Materiały Konferencyjne "Prace genetyczno - hodowlane nad świniami ras rodzimych"str. 34 - 51, Poznań - Postdam,18.05 - 21.05.1998

 

8. Buczyński J. T., Zaborowski T., Marciszewski J., Główczyński C., Luciński P., Świnie złotnickie w krzyżowaniu towarowym

Materiały Konferencyjne "Prace genetyczno - hodowlane nad świniami ras rodzimych"str. 51 - 54, Poznań - Postdam,18.05 - 21.05.1998

 

9. Buczyński J.T., Szulc K., Fajfer E., Luciński P.,(1998):

Przydatność świń rasy złotnickiej pstrej jako komponentu do krzyżowania towarowego.

Konferencja Naukowa , Zeszyt Specjalny, str. 31

„Przyszłość hodowli a dobrostan zwierząt”. Kraków, 22 - 23 czerwca 1998 r.

 

10. Buczyński J., Panek A., Szulc K., Fajfer E., Luciński P., (1999): Porównanie wyników oceny przyżyciowej loszek różnych ras

Roczniki Naukowe Zootechniki, Instytut Zootechniki Kraków

Suplement z. 3, str. 87 - 97

 

11. Buczyński J. T., Szulc K., Fajfer E., Ćwiek I.,(1999): Współczynniki inbredu i spokrewnienia w stadzie zachowawczym świń rasy złotnickiej pstrej.

Zeszyty Naukowe Akademii Rolniczej im. H. Kołłątaja w Krakowie

Zeszyt nr 352, str. 35 – 39

 

12. Buczyński J. T., Fajfer E., Szulc K. (1999):Świnia złotnicka pstra jako komponent krzyżowania towarowego.

Międzynarodowa Konferencja Naukowa z okazji 50 - lecia ART (1959 - 2000),

Zeszyt Specjalny str. 47

"Aktualne problemy w produkcji Trzody Chlewnej". Olsztyn, 6 maja 1999

 

12. Buczyński J., Panek A., Szulc K., Fajfer E., Luciński P., (1999): Ocena przyżyciowa loszek różnych ras

Materiały konferencyjne, Międzynarodowa Konferencja Naukowa „Rasy mięsne świń w Polsce”

Poznań, 16 – 17 listopada 1999 r.

[zemat]

Świnia złotnicka pstra

http://www.bioroznorodnosc.izoo.krakow.pl/files/swinie/zdjecia/pstra/pstra3.jpg

 

Świnia rasy złotnickiej pstrej jest średnio duża, o harmonijnej budowie ciała, dobrze związana. Dopuszczalny jest dymorfizm płciowy szczególnie w starszym wieku. Głowa powinna być średniej wielkości , ryj średnio długi i prosty, uszy pochylone do przodu, średniej wielkości. Tułów długi, lekko spłaszczony, dopuszczalna jest lekka karpiowatość grzbietu. Zad dobrze wypełniony, może być lekko spadzisty. Kończyny mocne o grubej kości. Co najmniej 12 prawidłowo rozwiniętych sutek, dopuszczalna jest asymetria jednego sutka. Umaszczenie łaciate, czarno - białe, ponad 50% maści białej. Przy czym najbardziej pożądany jest układ łat sprawiający wrażenie „drugiej skóry” narzuconej na grzbiet zwierzęcia. Eliminować należy osobniki ze skórą siwo pigmentowaną pod białą szczeciną lub rudymi przebarwieniami. Szczecina powinna przybierać barwę pigmentu skóry. Knury odznaczają się wysokim libido, a lochy dużą troskliwością macierzyńską. Płodność rzeczywista wynosi ok.11 prosiąt. Masa ciała dorosłych osobników:

 

* knury: 300 - 350 kg

* lochy: 200 - 300 kg

http://www.bioroznorodnosc.izoo.krakow.pl/files/swinie/zdjecia/pstra/pstra9.jpg

Są to świnie w typie mięsno – słoninowym w kierunku mięsnym, późno dojrzewające, średnim tempie wzrostu.

 

Literatura:

 

Świnia rasy złotnickiej pstrej

 

1. Alexandrowicz S., (1952): Badania nad trzodą chlewną w woj. olsztyńskim ze szczególnym uwzględnieniem świń o cechach prymitywnych.

Prace Roln.-Leśne PAU Kraków , nr. 64

 

2. Alexandrowicz S., Czubak J., Ratajszczak M., (1952): Wykorzystanie mieszańców świń o cechach prymitywnych do wytworzenia rgrupy rasowej o użytkowości mięsnej.

Maszynopis, Wyniki trzyletniej pracy hodowlanej wykonane na zlecenie Instytutu Zootechniki

 

3. Alexandrowicz S., Ratajszczak M., Znaniecki P., (1973): Wyniki krzyżowania knurów landrace i loch złotnickich pstrych z uwzględnieniem określenia mięsności potomstwa na zasadzie ciężaru właściwego szynek

Zeszyty Problemowe Postępów Rolniczych 1973 nr. 139, str. 135 - 136

 

4. Alexandrowicz S., Ratajszczak M., (1968): Badania nad wartością towarowego krzyżowania świń rasy złotnickiej pstrej z rasami białymi.

Roczniki Akademii Rolniczej w Poznaniu

Przegląd Hodowlany 1968/ 1, str. 20 - 21

 

5. Alexandrowicz S., (1975): Wykorzystanie rodzimych zwierzat w kształtowaniu pogłowia zwierząt gospodarskich w Polsce w okresie ostatniego pięćdziesieciolecia.

Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych 1975

 

6. Kujawiak R.,Ratajszczak M., (1992): Odzieddziczalność i powtarzalność cech użytkowości rozpłodowej świń rasy złotnickiej białej.

Roczniki Akademii Rolniczej w Poznaniu, CCXXXIX, str. 91 - 100

 

7. Ratajszczak M., (1986): Rasy złotnickie w krajowej hodowli świń.

Trzoda Chlewna 7 - 8/ 1986, str 2-8

 

8. Ratajszcak M., (1986): Przydatność świń złotnickich do krzyżowania towarowego.

Trzoda Chlewna 7-8/1986, str. 9-11

 

9. Sobek Z., Rajszczak M., (1982): Ocena stopnia podobieństwa genetycznego linii żeńskich na podstawie materiału wyjściowego uświń złotnickich.

Roczniki Akakedemii Rolniczej w Poznaniu - CXXXIX (1982), str. 203-211

 

10. Buczyński J.T, Zaborowski T, Szulc K. (1997)

Fattening and slaughter performance of meat - type crossbred porkers with a share of Zlotnicka Spotted pig.

Animal Science Papers and Reports, Polish academy of Sciences Institute of Genetic and Animal Breeding, Jastrzębiec, Vol. 15, No. 3, str. 149 - 154.

 

11. Ratajszcczak M., Buczyński J.T. (1997)

Orgins and development of the Polish indigenous zlotnicka Spotted pig.

Animal Science Papers and Reports, Polish academy of Sciences Institute of Genetic and Animal Breeding, Jastrzębiec, Vol. 15.No. 3, str. 137 - 148.

 

12. Kurył J., Janik A., Kamyczek M., Buczyński J.T. (1997)

Genetic structure of Zlotnicka White and Zlotnicka spotted pig.

Animal Science Papers and Reports, Polish academy of Sciences Institute of Genetic and Animal Breeding, Jastrzębiec, Vol. 15.No. 3, str. 163 - 172.

 

13. Świtoński M., Pietrzak A, Buczyński J.T. (1997)

Chromosal markers (C - Band and Ag - NOR) in Zlotnicka Spotted pig.

Animal Science Papers and Reports, Polish academy of Sciences Institute of genetic and Animal Breeding, Jastrzębiec, Vol. 15.No. 3, str. 173 - 178.

 

14. Buczyński J.T., Zaborowski T., Konieczny M., Szulc K., Jabłońska A. (1997)

Porównwnie tuczników mieszańców od loch rasy wbp po knurach krzyżówkowych pi * pbz, pi * złp.

PTPN Poznań, tom 83, str. 191 - 195

 

15. Buczyński J.T., Szulc K., Fajfer E., Panek A., (1998): Wyniki krzyżowania loch mieszańców złb * wbp z knurami pietrain, pietrain * pbz i pietrain * zlp.

Prace i Materiały Zootechniczne, Zeszyt Specjalny nr.8, str. 99 - 105

„Aktualne problemy jakości mięsa wieprzowego”. Jastrzębiec, 21 października 1997

 

16. Ratajszczak M., Buczyński J. T., Genealogia świń rasy złotnickiej pstrej

Materiały Konferencyjne "Prace genetyczno - hodowlane nad świniami ras rodzimych"str. 34 - 51, Poznań - Postdam,18.05 - 21.05.1998

 

17. Buczyński J. T., Zaborowski T., Marciszewski J., Główczyński C., Luciński P., Świnie złotnickie w krzyżowaniu towarowym

Materiały Konferencyjne "Prace genetyczno - hodowlane nad świniami ras rodzimych"str. 51 - 54, Poznań - Postdam,18.05 - 21.05.1998

 

18. Buczyński J.T., Szulc K., Fajfer E., Luciński P.,(1998):

Przydatność świń rasy złotnickiej pstrej jako komponentu do krzyżowania towarowego.

Konferencja Naukowa , Zeszyt Specjalny, str. 31

„Przyszłość hodowli a dobrostan zwierząt”. Kraków, 22 - 23 czerwca 1998 r.

 

19. Buczyński J., Panek A., Szulc K., Fajfer E., Luciński P., (1999): Porównanie wyników oceny przyżyciowej loszek różnych ras

Roczniki Naukowe Zootechniki, Instytut Zootechniki Kraków

Suplement z. 3, str. 87 - 97

 

20. Buczyński J. T., Szulc K., Fajfer E., Ćwiek I.,(1999): Współczynniki inbredu i spokrewnienia w stadzie zachowawczym świń rasy złotnickiej pstrej.

Zeszyty Naukowe Akademii Rolniczej im. H. Kołłątaja w Krakowie

Zeszyt nr 352, str. 35 – 39

 

21. Buczyński J. T., Fajfer E., Szulc K. (1999):Świnia złotnicka pstra jako komponent krzyżowania towarowego.

Międzynarodowa Konferencja Naukowa z okazji 50 - lecia ART (1959 - 2000),

Zeszyt Specjalny str. 47

"Aktualne problemy w produkcji Trzody Chlewnej". Olsztyn, 6 maja 1999

 

22. Buczyński J., Panek A., Szulc K., Fajfer E., Luciński P., (1999): Ocena przyżyciowa loszek różnych ras

Materiały konferencyjne, Międzynarodowa Konferencja Naukowa „Rasy mięsne świń w Polsce” Poznań, 16 – 17 listopada 1999 r.

 

[ Dodano: Sro 17 Lut, 2010 16:07 ]

Polska biała zwisłoucha

http://www.mcb.com.pl/img/swinie_polska_biala_zwisloucha.jpg

 

Na przełomie XIX i XX wieku zapoczątkowano prace nad uszlachetnianiem prymitywnej świni zwisłouchej hodowanej na terenie środkowej i północnej Europy w kierunku użytkowania mięsnego. W tym celu do Polski sprowadzono z Niemiec tamtejsze zwisłouche świnie uszlachetnione. Działanie to poprawiło umięśnienie świń krajowych i zwiększyło dynamikę przyrostu na wadze, jednakże nie zlikwidowało wcześniejszych wad pokrojowych (słabo wykształcona szynka, ścięty zad, ciężka głowa, przebudowany przód i karpiowaty grzbiet). Mieszańce te zyskały bardzo dobrą płodność, odporność na prymitywne warunki wychowu i ekstensywne żywienie, a ich typ użytkowy określono jako słoninowo-mięsny. Dopiero od 1954 roku zaczęto sprowadzać świnie szwedzkiej rasy krajowej. Krzyżowanie to poprawiło pokrój, zwiększyło udział wyrębów w tuszy oraz tempo przyrostu ciała. Mieszańce stały się delikatniejsze i bardziej wymagające pod względem higieny pomieszczeń i racjonalności żywienia oraz uzyskały nazwę Świni Polskiej Białej Zwisłouchej

Jest doskonalona jako linia mateczna. Głównym kierunkiem selekcji jest użytkowość rozpłodowa: liczba prosiąt żywo urodzonych i plenność. Inne cechy, takie jak przyrost dzienny, mięsność tuszy, liczba sutków i ich rozmieszczenie, budowa nóg i długość okresu użytkowania rozpłodowego będą doskonalone według nowego indeksu selekcyjnego, który jest właśnie opracowywany. Ważnym celem hodowlanym jest także uwolnienie populacji loch i knurów od genu wrażliwości na stres.

Świnie te są zróżnicowane pod względem szybkości dojrzewania, choć określa się je jako dość szybko dojrzewające. Zwykle knury w wieku 3 lat osiągają masę ciała 300 - 350 kg, zaś lochy w tym samym wieku 250-300 kg. Rasa ta charakteryzuje się dużą wrażliwością na czynniki środowiskowe, dlatego wymaga dobrych warunków utrzymania i prawidłowego żywienia. Cechują się wysoką płodnością - 9,5 do 12 żywo urodzonych prosiąt w jednym miocie. Lochy wykazują dobrą troskliwość o potomstwo i dużą mleczność. Świnie te hoduje się w celach mięsnych oraz do krzyżowania z innymi rasami.

 

 

 

Wielka biała polska

http://www.mcb.com.pl/img/swinie_wielka_biala_polska.jpg

Świnie rasy Wielkiej Białej Angielskiej sprowadzono do Polski na przełomie XIX i XX wieku. Początkowo były one hodowane na Lubelszczyźnie i w Małopolsce. Rasa Biała Ostrucha hodowana była zaś na terenach zaboru niemieckiego. Zintensyfikowanie rozwoju tej rasy w całej Polsce nastąpiło po I Wojnie Światowej. Ostra selekcja przetłuszczonej świni Białej Ostrouchej w kierunku mięsnym zbliżając jej użytkowość rzeźną do użytkowości rasy Wielkiej Białej Angielskiej. W wyniku krzyżowania obydwu ras otrzymywano mieszańce coraz bardziej podobne do siebie, tak że w 1956 roku uznano je za nową, odrębną rasę - najpierw Wielką Białą, a następnie Wielka Biała Polska.

Jest doskonalona w dwóch kierunkach – jako linia mateczna i ojcowska. Linia mateczna jest głównym kierunkiem selekcji i obejmuje użytkowość rozpłodową: liczbę prosiąt żywo urodzonych i plenność. Inne cechy, takie jak przyrost dzienny, mięsność tuszy, liczba sutków i ich rozmieszczenie, budowa nóg i długość okresu użytkowania rozpłodowego będą doskonalone według nowego indeksu selekcyjnego, podobnie jak w wypadku rasy p.b.z. Celem hodowlanym w doskonaleniu rasy w.b.p. jest także uwolnienie populacji loch i knurów od genu wrażliwości na stres. Linia ojcowska jest doskonalona głównie w kierunku poprawienia mięsności tuszy i przyrostów dziennych. Celem hodowlanym jest także uwolnienie populacji loch i knurów od genu wrażliwości na stres.

Świnie tej rasy są określane jako późno dojrzewające. Dorosłe knury w kondycji hodowlanej osiągają masę 300-350kg , a lochy 250-300kg. Zwierzęta charakteryzują się mocną konstytucją, co pozwala na ich wykorzystanie w chowie wielkostadnym, bezściółkowym; dużą plennością (od 10 do 12 prosiąt w miocie); dobrą mlecznością i zadowalającą odpornością. Mioty loch tej rasy liczne, silne i szybko rosnące.

[pis67]

Rasy świń z tradycji- tytuł tematu, którego nie moge ogarnąć i zrozumieć. :grin:

 

Pomocy, może ktoś mi przetłumaczy o co chodzi? :shock: :idea:

[chłop z warmii]

Pytaj autora co miał na myśli :grin:

W/g mnie chodzi o stare rasy świń.

 

Pozdrawiam serdecznie.

[pis67]

W/g mnie chodzi o stare rasy świń.

Oj chyba nie - widzę tam wbp i pbz.

[DZIADEK]

Dostaliśmy 16 a do niej potrzebne jest mięso z tradycyjnych ras . Teraz będziemy mieli komplet . Pozdrawiam

[zemat]

są to najstarsze rasy w Polsce objęte programem Ochrony Zasobów Genetycznych

Zwierząt Gospodarskich

 

 

Dostaliśmy 16 a do niej potrzebne jest mięso z tradycyjnych ras

i tutaj się zgadzam

[pis67]

quote="DZIADEK"]Dostaliśmy 16 a do niej potrzebne jest mięso z tradycyjnych ras . Teraz będziemy mieli komplet . Pozdrawiam

 

Gdzie te rasy kupić, kto je hoduje? Sama rasa nie wystarczy - tradycyjne żywienie się kłania. Kogo na to stać? Tylko hodowle zarodowe mogą pozwolić sobie na luksus hodowli czystych ras. :grin:

 

są to najstarsze rasy w Polsce

 

Najstarsze powiadasz?????????????? Puławska i Złotnicka może tak. :grin:

 

Będę musiał się dokształcić, czasy się zmieniają, nauka się zmienia. :grin:

[zemat]

Gdzie te rasy kupić, kto je hoduje?

Nazwa : Edmund Loose

Gospodarstwo Rolne Edmund Loose

Adres : Łęg 3

42-714 Lisów

Telefon : 691-391-104

Strona WWW :

Adres e-mail : hotwojciech@onet.eu

Krótki opis : Gospodarstwo rolne zajmuje się hodowlą trzody chlewnej w ilości 3000 sztuk rocznie.

 

Nazwa : Elżbieta Dąbrowska

Gospodarstwo rolne

Adres : 13-100 Nidzica, Wólka Orłowska 10/2

Telefon : 0 606-450-515

Strona WWW :

Adres e-mail : karol.ela@poczta.onet.pl

Krótki opis : Gospodarstwo zajmuje się hodowlą, rozrodem świń rasy PIC i sprzedażą prosiąt.

 

Nazwa : Gospodarstwo Rolne Górecki Rafał

Adres : Lipie 19 63-645 Łęka Opatowska pow.Kępno woj.Wielkopolskie

Telefon : 607797129

Strona WWW :

Adres e-mail :

Krótki opis : Gospodarstwo prowadzi sprzedaż prosiąt towarowych oraz loszek i knurków rasy złotnickiej białej i złotnickiej pstrej

[Henio]

W/g mnie chodzi o stare rasy świń.

Znalazłem najstarsze :wink:

http://www.britishpathe.com/record.php?id=56863

[zemat]

W/g mnie chodzi o stare rasy świń.

Znalazłem najstarsze :wink:

http://www.britishpathe.com/record.php?id=56863

Nie powiedziałbym, z drugiej strony to coś nie po moim języku

 

 

 

ŚWIŃ RASY PUŁAWSKIEJ

Historia rasy

Historia rasy sięga początku wieku XX. Systematyczną pracę hodowlaną nad doskonaleniem tzw. świń gołębskich, które stały się zaczątkiem genealogii świń puławskich podjęto w 1926 r. w Stacji Zootechnicznej Państwowego Instytutu Naukowego Gospodarstwa Wiejskiego w Borowinie, pod merytorycznym nadzorem prof. Zdzisława Zabielskiego.

Materiał wyjściowy stanowiło stado składające się z kilkunastu sztuk mieszańców

prymitywnych świń miejscowych (polska świnia kłapoucha i mała polska ostroucha)

z importowaną rasą Berkshire, tzw. „łaciatek” zakupionych z okolic wsi Gołąb; stąd

pierwotna nazwa - świnia gołębska. Zwierzęta te uszlachetniano poprzez dolew krwi świń rasy wielkiej białej angielskiej oraz intensywną selekcję. Wyhodowano świnie w cenionym wówczas typie tłuszczowo-mięsnym, wykazywały one cechy wczesnego dojrzewania oraz intensywnego otłuszczania się już w młodym wieku. Cechą szczególną był fakt, iż tłuszcz odkładany był głównie w formie słoniny i tłuszczu wewnętrznego, w mniejszym stopniu jako tłuszcz międzymięśniowy. Pozwalało to uzyskiwać bardzo wysoką wydajność rzeźną (około 85%) przy masie ciała 150-180 kg i tym samym spełniać wymagania ówczesnego rynku wieprzowiny. W okresie tym tworzyło się coraz szersze grono rolników zainteresowanych chowem tej świni. Największe skupiska tzw. „łaciatek” powstały między Puławami a Dęblinem oraz w okolicach Kocka, Michowa i Kamionki.

W roku 1935 rejon występowania tej rasy obejmował 7 powiatów woj. lubelskiego. W latach 1935-1951 świnie gołębskie rozprzestrzeniły się także w innych rejonach Polski (Mazowsze i Śląsk), wypierając w dużej mierze świnie biało umaszczone. Szczególnie docenianymi wówczas zaletami świni gołębskiej była zdrowotność oraz bardzo dobre przystosowanie do tradycyjnych warunków chowu, zwłaszcza żywienia zbożowo-ziemniaczanego. Loszki wcześnie uzyskiwały dojrzałość płciową, a lochy wykazywały dużą sprawność rozpłodową, wysoką mleczność i dobrze odchowywały mioty. W roku 1951 w związku z reorganizacją PINGW w Puławach Rada Naukowa podjęła decyzję o zmianie nazwy ekotypu świni gołębskiej na puławską. Podjęto decyzję o przekształceniu tych świń na typ bardziej mięsny.

Zastosowano staranny dobór do kojarzeń i ostrą selekcję, jak również dolew krwi świń rasy wielkiej białej angielskiej w typie bekonowym i berkszyrów.

Największe zainteresowanie hodowlą tej rasy przypada na lata 1950-1960. Rejonizacja świń rasy puławskiej spowodowała, że można je było utrzymywać w 51 gminach siedmiu województw tj.: białostockim, katowickim, kieleckim, krakowskim, lubelskim, łódzkim i warszawskim. Jeszcze w 1960 roku lochy puławskie stanowiły 9,8% krajowego stada loch zarodowych. W okresie lat 60. i 70. zasięg terytorialny rasy puławskiej obejmował łącznie 14 powiatów byłych województw: katowickiego, kieleckiego, lubelskiego i warszawskiego. Pod koniec lat 80. rozpoczął się etap intensywnej redukcji rasy, co doprowadziło do likwidacji w roku 1992 jedynej hodowli wielkostadnej w PPR w Końskowoli. Ograniczenie zakresu wykorzystania świń puławskich w programach produkcji żywca rzeźnego spowodowane zostało presją rynku wieprzowiny, na którym preferowano tusze wysokomięsne. W roku 1997

populacja aktywna świń rasy puławskiej liczyła zaledwie 86 loch i 10 knurów stadnych. W wyniku podjętych wówczas działań organizacyjnych w kierunku ochrony zasobów genetycznych ras krajowych oraz wydzielenia subsydiów rządowych na wspieranie rozwoju stad zachowawczych, stan liczbowy populacji został ustabilizowany, wystąpiła nawet niewielka tendencja wzrostowa. W okresie tym stada hodowlane świń rasy puławskiej utrzymywane były w 4 województwach, tj.: bialskopodlaskim, lubelskim, siedleckim, i zamojskim.

 

Wzorzec rasy

Historycznie ukształtowany i obecnie uznawany za typowy wzorzec świni rasy puławskiej to:

umaszczenie łaciate czarno-białe z nieregularnym rozmieszczeniem czarnych plam na białym tle, których nasilenie nie powinno przekraczać 70% powierzchni skóry. Dopuszcza się także umaszczenie trójbarwne czarno-biało-rude. Tułów średniej długości, osadzony na mocnych dobrze spionowanych kończynach. Zadnia część tułowia dobrze rozwinięta, szynki uwypuklone, ale średniej długości. Wyraźnie zaznaczone zewnętrzne narządy płciowe.

Temperament żywy, ale usposobienie łagodne bez przejawów agresji wobec innych zwierząt w grupie. Rasę charakteryzuje wczesność dojrzewania rozpłodowego, dobre przystosowanie do trudnych warunków utrzymania, długowieczność oraz wysoka odporność na specyficzne czynniki chorobotwórcze. Pod względem użytkowym świnie rasy puławskiej spełniają kryteria standardu hodowlanego dla komponentu matecznego (wykazują dobrą płodność, plenność oraz posiadają dobre cechy macierzyńskie). Ustępują natomiast mięsnością popularnym w Polsce rasom: polska biała zwisłoucha i wielka biała polska.

W hodowli świń rasy puławskiej ważne jest zachowanie wczesnego osiągania dojrzałości rozpłodowej, dużej żywotności, zdrowotności i długowieczności. Knury rozpłodowe powinny wykazywać spokojny temperament, wysokie libido i wytwarzać dużo nasienia dobrej jakości.

 

[Henio]

Nie powiedziałbym, z drugiej strony to coś nie po moim języku

Film z 1950 r pod tytułem : W tuczarni na Żuławach.Czyli świnki , gdyby żyły miałyby ponad 60 lat.

[zemat]

Film z 1950 r pod tytułem : W tuczarni na Żuławach.Czyli świnki , gdyby żyły miałyby ponad 60 lat.

 

na filmie nie ma rasy ów świń, a świnie też żyły wcześniej tylko video nie było :lol:

 

 

świnia puławska i jej historia rasy sięga początku wieku XX. Systematyczną pracę hodowlaną nad doskonaleniem tzw. świń gołębskich, które stały się zaczątkiem genealogii świń puławskich podjęto w 1926 r. w Stacji Zootechnicznej Państwowego Instytutu Naukowego Gospodarstwa Wiejskiego w Borowinie, pod merytorycznym nadzorem prof. Zdzisława Zabielskiego.

 

Początki wytworzenia rasy złotnickiej pstrej sięgają lat 1946 - 1949, kiedy prof. dr hab. Stefan

Alexandrowicz przeprowadził badania monograficzne nad świniami prymitywnymi na terenie

powiatów woj. olsztyńskiego. Ich efektem był zakup przez Akademię Rolniczą w Poznaniu w

latach 1949 - 1952 5 knurków i 18 loszek przywiezionych przez przesiedleńców z okolic

Wilna i Nowogródka właśnie na tereny woj. olsztyńskiego.

 

ŹRÓDŁO: Programy Ochrony Zasobów Genetycznych Zwierząt Gospodarskich

[spec202]

A ja dzisiaj utłukłem takiego rudzielca :grin: około 130-140 kg

szczeciny jak z dzika , słoniny baniak 5 l nie przetopionej :shock:

Pozdro)